Jeanne d’Arc
Het verhaal van de Franse nationale heldin Jeanne d’Arc is al vele malen op film verteld, maar nog nooit zo excentriek en experimenteel als door Bruno Dumont.
Curieus genoeg hebben beide films dezelfde hoofdrolspeelster. Was Lise Leplat Prudhomme in 2017 even oud als de rol die ze speelde, namelijk acht jaar, in JEANNE D’ARC speelt ze twee jaar later een 18- en 19-jarige. Het tekent de eigenzinnigheid van Dumont. Daarbij hoort ook het werken met Noord-Franse amateur-acteurs en gebruik van musical-songs om (een deel van) het verhaal te vertellen – in JEANNETTE zagen we de heldin al headbangen op metalsongs. Het maakt het er voor de kijker niet makkelijker op, maar roept ook bewondering op voor een filmmaker die zich weinig aantrekt van conventies. Zeer geschikt dus voor fijnproevers. (jc)
Oud-filosofiedocent en eigenaardig filmauteur Bruno Dumont is in het bezit van een bijzonder idiosyncratisch oeuvre. In interviews geeft hij vaak aan op zoek te zijn naar een mystieke ervaring, naar iets voorbij het intellect en de rede. En toch, zo schrijft Ronald Rovers in een profielschets in de Filmkrant, hebben zijn films ook allemaal iets lomps, ‘alsof ze uit dezelfde Noord-Franse klei zijn getrokken als de personages’. Als voorbeeld neemt hij de zelfmoordactie van Céline in HADEWIJCH (2009), waarna ze in de epiloog gewoon weer verschijnt alsof ze zich niet eerder in een Parijse metro heeft opgeblazen. Die dwingende, frontale stijl - met een focus op daden, niet woorden - is precies waarom het Dumont lukt om die beoogde mystieke ervaring te bieden. Cruciaal hierin zijn ook de close-ups van (on)schuldige, weerloze en zoekende gezichten gezichten in zijn films. Waarom? Rovers: “Dumonts personages wachten allemaal op verlossing, maar kiezen steeds de verkeerde mens als verlosser. Zo ontstaat spanning tussen dat onvervulbare verlangen en de devotie, extase en waanzin waar die in overloopt. Maar waar het één over gaat in het ander is niet te zeggen. Dumont weet dat en daarom blijft de camera kijken naar uitdrukkingsloze gezichten.”
Benieuwd naar de gezichten van Dumonts personages? Klik hier.